hey Younes, Sara, Ayse, Marco, Peter  … 

Dag jongerenwereld

Belofte maakt schuld. De drukte is goed afgenomen en ik kom even terug tot rust. Dus, namens jullie en al wie het goed meent met de jeugd schrijf ik hèn aan. 

Want, inderdaad, al sinds de gevreesde eeuwwisseling is het verdomd zwaar nog kind en jong te mogen zijn. En dit keer hebben we het niet over de gijzeling van de laatste vierentwintig maanden… Epidemieën en pandemieën zijn van alle tijd. Sla er even de wetenschappelijke studies op na en je komt tot besef dat wij nog steeds tot de natuur behoren. En dat wij als intellectuele primaten gevoelig blijven voor allerlei bacteriën, microben en virussen. Waardoor de afstand tussen ziektes en sterfelijkheid vaak een rechte lijn is. Zo; dat gezegd zijnde. Hén? …

Ja, jij, jij en jij. Zeg eens. Heb jij kinderen? Hoe jong zijn ze? Wat doen ze het liefst? Waar vertoeven ze graag? Hoe troost jij hen of bied jij hen enige geborgenheid? Hun toeverlaat. Hun rots in de branding. …

Of kom jij moeizaam tot rust omdat ook jij machteloos bent? Erg he, de maatschappij spaart zelfs jou niet. De supermoderne hogesnelheidstrein raast voorbij onze dagen en weken en staat amper stil. Geen tijd voor een terugblik, iets of iemand aan te voelen of aan te spreken en te leren kennen. In plaats van bewust te leven word ook jij geleefd. …

Eerlijk, ik vraag me af of jij überhaupt jouw kinderen ziet opgroeien. Of jij wel zielsgraag bij hen bent. Thuiskomen. Of tokkelt jouw verleden ook zo hard op die snaren van je innerlijke kind? Tenzij jij echt niets voelt. Koud. Onverschillig. Net niet psychopatisch. Maar wel narcistische trekjes. …

Luister. Het niet zeggen wanneer jij pijn hebt is niet stoer of slim. Maar wat van een nog grotere stommiteit getuigt is wanneer jij niets weet en pretendeert alles te kennen. Dus… Stop ermee! Jullie. Jullie hebben totaal geen flauw benul van wat wij dragen. Hoe zwaar de toekomst op onze schouders weegt. De wijze waarop jullie ons keer op keer opzadelen met de gevolgen van jullie gekrakeel en getalm is totaal onverantwoord. Jullie beheersen niet de taal die afstamt van een heel ver verleden. Van toen dieren en mensen nog vreedzaam naast en met elkaar leefden. De cirkel van komen en gaan biologisch haast perfect geprogrammeerd was. Maar jullie. Jullie verwarren leugens en bedrog met mankementen in jullie korte – of langetermijngeheugen. Omdat het volgens jullie nu eenmaal eigen is aan jullie ‘hondenstiel’. Want de kiezer heeft altijd gelijk. En owee als wij, het volk, van oordeel zijn dat jullie zwaar in gebreke worden gesteld. Dan nemen jullie onverwijld jullie verantwoordelijkheid op en zetten als minister, staatssecretaris, voorzitter of parlementariër een stap opzij. Grapje… Neen, zelfs daar zijn jullie ongevoelig voor. 

Terwijl jullie samenleving en specifiek wij, de jeugd, met schering en inslag slachtoffer of getuige zijn van hongerstakingen door mensen op de vlucht, verontreinigde woongebieden maar niemand weet van iets, suïcidale gedachten of gebeurtenissen in de jungle van de hulpverlening, discriminerende en racistische aanslagen op het anders-zijn en de wet dode letter blijft, watervallen en gammele bootjes in heel ons onderwijsbad en maar blijven accelereren…

Jullie falen!! Enorm… 

Wat had ik de ‘loodgieters’ van de vorige eeuw nu echt wel onder ons willen zien. Los van hun politieke ideologie, vele schandalen en onnodig bloedvergieten. Uiteraard waren zij niet zoveel beter. Maar toch… Hun visionaire kijk op mens en maatschappij bevatte tenminste inhoud. Het ging over iets of iemand. Vaak was het een innemend theaterstuk met charismatische karakteristieken en vurige dialogen. Vermaarde architecten op sociale en economische gronden waarop Europese en Belgische instituten werden gebouwd. En die decennialang overeind hebben kunnen staan. Stel je eens voor, hoe zouden zij vandaag ons naar de Nieuwe Tijd loodsen? …

Tja, Dehaenes wijze woorden schieten me te binnen: ‘Nooit antwoord geven op hypothetische vragen.’ Dus, we gaan het nooit weten. 

Behalve het feit dat jullie er totaal niets van snappen. Zo ken ik een jongere die absoluut geen complotdenker is en zeer begaan is met onze volksgezondheid. Maar uit solidariteit met zijn medemens in de rest van onze wereld weigert hij zich te laten vaccineren. Want als het virus geen grenzen kent en we eendrachtig zovele levens dienen te redden. Waarom hebben tot op vandaag vele landen onder de evenaar onvoldoende of zelfs geen enkele levering toebedeeld gekregen?

Het is zeker nog geen revolutionaire beweging op macroniveau maar in het hart van die jonge burger klopt vast en zeker een loodgieter of architect aan de poorten van de mensheid. Rechtvaardig. Gelijkwaardig. Solidair. …

Younes, Sara, Ayse, Marco, Peter… Deze brief zal zeker niet viraal gaan. Zelfs niet veel gelezen of begrepen worden. Maar ik heb zeker mijn best gedaan. En dat verandert niet. 

Tot morgen.