Het begon met de naam voor het zeer vage idee: KBNX. Te lezen en te begrijpen als ‘ik ben niks’ of ‘ik ben X’. De ene gedachte klinkt nogal zelfdestructief, de ander schuilt graag tussen de twee oren, is liever anoniem. 

Dit co-creatieve en artistieke project zou en zal anders dan alle voorgaande producties zijn. Want het boek van Goedele Ghijsen (Vluchtweg) kan ons inspireren in het belichten van de ontwikkeling van en de omgang tussen jonge en volwassen mensen. Het is iets van over heel de wereld, uit alle culturen en religies, verschillende sociale achtergronden en meer…. Een verzameling die we trachtten te vertalen in een scheppend proces van onbepaalde duur; van vele maanden zwoegen en zweten; vallen en opstaan, lachen en huilen… Want geen mens is zonder angsten, kwetsuren en gemis; maar zo ook niet zonder talenten, dromen en liefde. Echter, hoe vind of tref je hen? En als je ze ontmoet en spreekt; hoe win je hun vertrouwen? Om te komen tot een relatie, een samenwerking, een engagement; waarin ieder een gevoel heeft van betekenis en zinvolheid. 

Als ‘professionele levenskunstenaar’ heb ik de eer en het genoegen vele zielen te hebben gezien. Niet in een haastigheid of kortstondig moment; maar in een context die uitnodigt in verbinding te treden met elkaar. Plaatsen waar we bewust vaste denkkaders durven los te laten – al is het voor even – uit respect voor een ander en zeker voor onszelf. Dit telkens vanuit de intrinsieke overtuiging hij of zij iets te bieden of iets te vertellen heeft dat je ‘raakt’. En hoe langer hoe meer die verbondenheid groeit hoe liever je die wijze van samen-zijn wenst te beleven. …

Alec, Aurianne, George, Jaad, Lize en Sophie begrijpen als geen ander hoe we onszelf voortdurend hebben gespiegeld. Hoe moeilijk het is om ‘echt’ (jezelf) te zijn. Hoe vreemd of onwennig ‘out-of-the-box-denken’ aanvoelt; wat het allemaal met je doet. Hoe onbeschreven blanco bladen schreeuwen om aandacht die uniek, authentiek, vernieuwend en creatief is. Poëzie; in theatervorm… Bevrijdend. Helend. Inspirerend. Ja, dat zijn onder meer de brandende oerelementen die de voorstelling Breek. in zich draagt en koestert. 

Na de première aan C-Mine Genk (sept ’23) passeerde ons collectief (Young Complex) vrijdag jl. aan het Cultuurhuis Casino Houthalen-Helchteren; met intussen een veel rijper geworden stuk. Eén woord: adembenemend mooi! De stiltes in de zaal eindigden in een staande ovatie van een wereld die je maar zelden zo samen ziet. Ja, inderdaad, ze kwamen van her en der en in allerlei ‘kleuren’ en ‘vormen’. De sfeer in het cultuurhuis zindert nog even na. Een uitverkochte Iftar met maar liefst 150 gasten, een goed gevulde zaal met 180 bezoekers en 50 deelnemers aan de nabespreking in twee zalen; begeleid door de jongeren: Chapeau! 

Er zijn geen woorden die kunnen beschrijven welke ‘groei’ deze prachtige jonge mensen hebben doorstaan. De poëtische gelaagdheid is zo abstract dat je elke stap of elk moment hebt moeten mee ervaren om echt alles diepgaand te begrijpen. En toch, in de ogen van alle aanwezigen, jong en anders jong, lazen we allemaal bijna hetzelfde. 

Van alles te bieden. Van alles te vertellen. Je hoeft enkel te willen zien. De rest groeit vanzelf… Ik ook, dankzij jullie.

Deze productie kwam tot stand met de steun van ECRU, CERA en Departement Cultuur, Jeugd en Media, de stad Genk en de gemeente Houthalen-Helchteren.