Nieuws

Dhar Kazza brengt ons thuis…

In bijna alles wat ik doe keer ik zoveel mogelijk terug naar de basis. Van het kind in mij tot waar het hier en nu me als samenleving beroert of begeestert. Ja, onbevangen en vol verwondering. Ik heb al heel wat mensen ontmoet en dat op de meest geweldige en soms ook wel bizarre plaatsen. Door middel van allerlei creatieve methoden en sociale projecten. Maar wat er vandaag door mijn hoofd, hart en handen ging, bracht me nooit eerder zo dicht bij mezelf. Dicht bij mijn ouderlijke huis van vader, moeder, broers en zus… Ja, mijn familie, de meest bijzondere verbondenheid waar we hoe dan ook altijd aan gehecht zullen blijven. Dat vertellen zelfs de kleinsten onder ons. Zoals de kinderen van het vierde leerjaar aan de Sint-Jozefschool te Waterschei in Genk

Hoe we samen van goudkleurige glaasjes op een sierlijk plateau, met aroma’s van suiker en munt, met een handvol amandel – en pindanootjes, een reis rond de wereld maakten, zal nog dagen nazinderen. Want “pesten” kent geen leeftijd. Wel allerlei andere omschrijvingen: vooroordelen, discriminatie, racisme, fascisme… Het doel is hetzelfde. Klaar en duidelijk. De ander niet aanvaarden en niet respecteren omwille van zijn of haar huidskleur, geloof, seksuele geaardheid, sociale achtergrond… 

Frappant hoe tienjarigen kunnen en durven benoemen waar en waarom we er niet thuis zijn. Maar tegelijk ook argumenteren welke de betekenis en impact is van waarden zoals vriendschap, liefde, geborgenheid, blijheid, familie...

Aan het einde van onze reis stopten we ook even aan Verbindingslaan 13. We zwegen in alle talen. De ontroering sprak. De herkenning keek. Het kind luisterde. Het gemis rook. De beleving proefde. Naar meer noch minder. Gewoon thuis. Zoals aan de vele basis- en secundaire scholen die me de komende weken welkom heten. Of Salaam Alaikum. Ik kom en ga in vrede.

#DHARKAZZA #STADGENK

Met steun van Darna Vlaams-Marokkaans Culturenhuis