Het schooljaar telt zijn laatste dagen. Rapporten vliegen in het rond en brengen vreugde voor klein en groot, met hier en daar droevige gezichtjes. De uitslagen tonen al maar te graag waar het onderscheid ligt. Cijfers vertellen ons heel veel maar nog lang niet alles. Commentaren helpen dan om iets meer duiding te geven over de kansen en uitdagingen. Ook dat hoort bij de lessen des levens. Zoals het feit dat ieder van ons uniek is en steeds opgroeit in een eigen context met zeer specifieke en bepalende elementen. Onze ontwikkeling…

Klassen en speelplaatsen hebben een zekere magie. Zij slagen erin kinderen en jongeren bijeen te brengen ongeacht hun gezinssituatie of achtergrond. Ja, het is de leerplicht, maar vraag het aan ieder van hen: school is meer dan louter kennis en kunde! Zie eens de juffen en meesters samen met hun leerlingen op een lapje stof bijeengepakt: afscheid nemen! Kleine wezens worden groot en loslaten is het repetitieve patroon in opvoeden. Waterzakjes exploderen in de openlucht en het regent herinneringen die enkel zij onder elkaar weten te delen. Het is op dat moment dat die rapporten met hun cijfers en commentaren worden weggespoeld: Het doet er nu niet toe!

Ik ben trotse gelukkige vader en ervaar aan den lijve hoe uniek zijn en eigen context verlopen. Het is niet altijd even makkelijk en het gaat niet altijd zoals ik wens of hoop. Ouders wensen het beste voor hun kinderen en hebben er alles voor over dat te verwezenlijken. Voor het ene gezin met vlag en wimpel, vreugde; voor het andere met moeite en miserie, droefheid. Niet iedereen beschikt over dezelfde kansen of mogelijkheden; of neemt dezelfde start op de piste van de toekomst. …

Het is voor die gezinnen, ouders en kinderen, dat ik, samen met een geweldig team en netwerk, van de ene klas en speelplaats naar de andere ga. Een groot deel van Limburg is intussen vertrouwd met wat we al meer dan een decennium doen voor en met kinderen en jongeren én volwassenen. De indrukken, belevingen en ervaringen zijn zo intens en indrukwekkend dat we er letterlijk van moeten bekomen. De dynamiek van een klas, in relatie tot de ruime realiteit van ieder kind, met de drijfveer en alle didactiek en menselijkheid van de leerkrachten, is zo overweldigend mooi en soms ook zo pijnlijk confronterend. Maar zij doen wat ze kunnen en willen, ook uniek en met hun eigen context. Dag na dag, week na week, jaar na jaar…

Ik geef toe, op de zoveelste raad van mijn omgeving; ik ben afgepeigerd. Rust dringt zich op en herbronnen is noodzakelijk. Want de vraag naar ons aanbod, onze menselijke aanpak, onze kennis en kunde, blijft toenemen. Onze ‘speelplaats’ is minstens half zo groot als onze provincie. Van Maaseik en Maasmechelen tot Bilzen; van Houthalen-Helchteren en Genk tot Zutendaal: scholen, gezinnen en lokale besturen willen verder met onze samenwerking. Iets waar we zeer blij mee zijn! Een duidelijk teken dat ons levenswerk wordt gewaardeerd. Echter, in functie van al die mensen staat kwaliteit voorop en rijst nu de kritische vraag hoe we dat kunnen blijven verzekeren binnen het immense landschap van Nei Tred vzw. Om sterker en beter te kunnen bijdragen aan de positieve ontwikkeling van het kind en het systeem waarin hij of zij opgroeit. En dat vraagstuk is iets wat ik me serieus ter harte neem om te kunnen bepalen waar ik naartoe wil met onze organisatie. Maar nu dans ik wekenlang onder de regen van onbeschrijlijk mooie herinneringen met ongelooflijk prachtige mensen… Dank aan iedereen die meedanst.

Een fijne zomervakantie!