Aan het GO Atheneum Campus Van Eyck… Een beeldend voorwoord van zestig minuten. Op de middag. In een notendop. Kort en krachtig. Met stoelen als verlengstuk van lichaam en geest. Gemaskerd van laag tot laag. Onder een marineblauw dak. Badend in het dennengroen. Komisch en ludiek, tot op zekere hoogte. Allesbehalve schools of de absolute waarheid in pacht. Want geen groei komt alleen en geen leeftijd blijft gespaard. Vallen en opstaan, met een klein beetje leergeld. Mits een alerte of bewuste modus; en een tikkeltje moed. Of, hoe Corona ons allen maar de jeugd in het bijzonder bikkelhard treft. En het woordeloze enkel ter sprake komt als het iet of wat veilig en vertrouwd aanvoelt. Tastend in een atmosfeer die we niet meer gewoon zijn. En we even mogen doen alsof het ons ten alle tijde goed gaat. Een glimlach. Een pose. Een selfie. … En dan?

Volgende week het vervolg in tweemaal 100 minuten… Het ijs gebroken. De aanzet gegeven. De toon gezet. Met allerlei objecten en een ongevaarlijke lading aan energieën, verhuld in een of andere creatieve discipline, gaan we voort op de golf van de vijfdejaars …